Afgelopen week vroeg ik in mijn community Businessplatform voor Hoogvliegers welk topic ze vooral van mij willen horen in mijn podcast die ik ga starten binnenkort. Ik had een aantal opties in de poll genoemd en het thema ‘zichtbaarheid’ werd by far het meest aangevinkt. Dit verbaast me niks. Omdat alles in je business start met die oh zo nodige zichtbaarheid. En het zo vaak nog lastig blijkt om dit echt te doen.

Want snappen dat het nodig is doen we wel, maar dat is niet hetzelfde als doen. Waarom vinden zoveel vrouwen dit zo moeilijk? Want ik kan je van alles vertellen over hoe je het hebt te doen, hoe je hier een strategie aan kunt koppelen. Maar nog veel meer gaat het over ‘ja’ zeggen tegen jezelf.

Hier is zichtbaarheid nauw aan verweven. Want als je niet voluit tegen jezelf zegt dat je nu echt mag gaan, blijft die zichtbaarheid steeds een obstakel.

Ik weet dat veel vrouwen, zonder dat je dit zelf misschien nou zo expliciet van jezelf vindt, toch makkelijker de ruimte geeft aan een ander dan aan jezelf. Of dat je je liever kleiner maakt zodat anderen zich grootser kunnen voelen. Je vaker ‘ja’ zegt tegen een ander dan tegen jezelf. Of het misschien wel fijner vindt een ander te laten stralen in plaats van jezelf. Je liever hulp geeft dan hulp vraagt.

Als je dit ook maar ergens herkent, je doet jezelf er zo ongelooflijk tekort mee. Onderzoek waar het bij jou vandaan komt. Waarom mag jij niet in het licht staan? Waarom krijgt alles en iedereen voorrang behalve jij? En nee, hiermee bedoel ik niet dat je nu geen mooie dingen doet. Sterker nog, vaak zijn het sterke, bewuste vrouwen die ongelooflijke waarde bieden. Goed zijn in wat ze doen. Maar echt op dat grotere podium stappen, doe je dat ook?

Waar ben je nu echt bang voor, als je die arena in zou stappen? Voor het publiek, voor je familie en vrienden, dat je “afgeslacht” wordt? Of juist voor het toejuichen, dat meer mensen blij met je zijn, voor het succes? Voor als het wel lukt? Of, bang voor als het wel lukt, alles weer kwijt te raken?

En ik herken het hoor. Toen ik op grotere schaal wilde ondernemen had ik mij online zichtbaar te maken. Ik zag het andere ondernemers volop doen dus zo moeilijk kon het nou ook weer niet zijn, dacht ik nog. En ook voor mij bleek dat snappen hoe iets werkt nog niet hetzelfde is als doen. Dus werd het nog best een ding. Jezelf durven laten zien en horen. Mijn hoogste woord durven spreken.

Ik had mijzelf hiervoor opnieuw neer te zetten. Wat was nu mijn boodschap, hoe schrijf ik nu pakkende teksten, wat wilde ik laten zien over mijzelf? Dat is een proces. Een proces dat nog steeds gaande is en ook zal blijven. Steeds neem ik een beetje meer plek in dan ik daarvoor deed. Maar ik ging wel, ik stond mijzelf toe te mogen ontdekken op dit pad.

Ik weet nog goed dat ik in oktober 2018 op een event was van mijn coach. Steeds liepen er al mensen naar de microfoon waar je iets kon delen over je eigen ervaring. Er shifte in mij van alles in die dagen. Ik wist dat ik een grotere jas had aan te trekken. Maar dat ik daarvoor de oude eerst had uit te doen. Ik wist dat ik dat hardop had uit te spreken. Ik voelde echter nog wel een behoorlijke drempel om dat daar in die microfoon te zeggen. Tegelijkertijd vond ik het niet eerlijk deze transformatie, want zo voelde het, voor me te houden. Het niet te delen met mijn coach. Want ik vond dat zij ook recht had om te weten wat het voor mij in beweging had gezet. (Ik weet het, ook dat is ‘aan de ander denken’,  maar in dit geval hielp het mij wel om in het licht te stappen).

Het waren maar een paar zinnen die ik wilde delen, maar voor mij zo waarachtig en nodig. Ik moest nog wel wat moed verzamelen, dus op dag 3 stapte ik pas naar voren. Ik moest even wachten voordat ik aan de beurt was en terwijl ik daar zo stond te wachten bouwde de spanning op. Er gingen allerlei gedachten door me heen. Van ‘wat doe ik nou eigenlijk hier’, ‘ik kan nou natuurlijk niet meer gaan zitten, dat staat wel heel raar’, ‘wat nou als ik helemaal niet meer uit mijn woorden kom’. En dit is zo typisch, want het is mijn brein die zo vernuftig werkt dat het mij op mijn plek wil houden, dat voelt namelijk lekker veilig.

Toen voelde ik me opeens letterlijk in het licht staan. Want er kwam een spot op mij. “Chanthal, wat wil jij delen?” Ik vond het eerst nog nodig om te vertellen dat ik opgebouwde spanning had van het wachten. “Wat denk je van mij?” zei mijn coach. Ik moest lachen en dat brak de spanning. Zag ik ook opeens hoe ontzettend ik mijzelf in de weg zat. Daar, voor een volle zaal met ruim 300 man, zei ik de woorden:

“Me playing small does not serve the world”

Dat alles hier voor mij in samenviel. Dat ik had te accepteren dat ik allang uit mijn oude jasje was gegroeid, dat ik niet langer meer een kleine ondernemer was. Dat ik mijn groei van het afgelopen jaar nauwelijks had kunnen bijbenen en dat hier een andere jas bij hoorde. En daar, ergens in die drie dagen, had ik mijn oude jas uitgedaan en een nieuwe aangedaan. Die weliswaar nog niet meteen lekker zat, ik daar wellicht nog wat in te groeien had. Maar wel nodig was. Dikke knuffel van mijn coach en het jaar erop had ik bijna een verdubbeling van mijn omzet en organiseerde ik zelfs mijn eigen event waar ik op het podium stond.

Dit is dan hoppa, een hele grote tijdsprong in mijn verhaal. Want natuurlijk heb ik daarna nog moeten werken, van alles moeten leren en toepassen en ging het heus niet vanzelf. Maar als ik de stap ervoor – mijzelf toestemming geven – niet had gedaan, dit stuk niet had (h)erkend in mijzelf, dan was ik bij lange na niet zo gegroeid.

Ik had een keuze te maken. Het toegeven aan mijzelf dat mijn wereld zoals ik deze kende al een oude wereld was. Het mij niet meer langer diende maar eerder tegenhield om mijzelf te laten zien zoals ik ben, in mijn kracht en in mijn kwetsbaarheid. Wat mij hielp is mijn innerlijke drive echt volop aan te kijken en toe te laten. Want aan de andere kant van angst ligt altijd een diepgeworteld verlangen. Het is maar net welke je voorrang geeft.

En natuurlijk, zodra je de keuze maakt en gaat lopen krijg je hoe dan ook te maken met ondernemersspierpijn. Heb je soms nog iets te doen in bijvoorbeeld een stuk mening van anderen over jou. En dat je ‘gaat’ nog niet automatisch betekent dat je er structuur in hebt. Laat staan lol. Maar gun jezelf ook alsjeblieft dat pad. Het hoort erbij.

Daarom start het altijd met (meer) plek innemen. Hoe sterker jij dit kan doen hoe krachtiger keuzes je durft te maken voor de groei van jouw bedrijf. En enkel vanuit die positie werk je het best aan jouw positionering.

En laten we wel wezen, zichtbaarheid an sich is niet zo moeilijk. Maar opgemerkt worden, met je eigen vibe je eigen tribe aantrekken, dat heb je echt uit te vinden hoe dat voor je werkt. En uiteraard mag je daar in groeien. Niet door niks te doen, maar steeds een stap vooruit te zetten.

Dus, waar mag jij nog meer JA zeggen tegen jouzelf? Dat het oké is dat je gaat. Dat het jouw tijd is. Ik vind het fijn om te horen hoe dit voor jou is. Als ik je ergens met dit blog heb geïnspireerd, vind ik het leuk als je mij een reactie geeft.

PS:

Dit zijn 2 manieren waarop ik jou kan helpen met het bouwen van een succesvol bedrijf. Kijk maar of er iets voor je tussen zit:

1. Wil je meer vervulling en winst in je business ervaren door het creëren van een definitieve waarde omslag in je positionering en mindset en nu echt doorgroeien? Boek dan hier je call met me voor mijn jaarprogramma.
2. Iedere maand gaan kort de deuren open voor de LevelUP! Mastermind. Iedere maand staat in het teken van een ander topic. Je krijgt iedere maand een masterclass over dit topic, een Q&A waar je me al je vragen over business en persoonlijke groei mag stellen, een daadwerkelijke online mastermindsessie waar je zelf je case inbrengt, en iedere maandag een korte live van mij om je een boost te geven voor de week die komen gaat in een besloten facebookgroep. Daarnaast krijg je nog vele extra’s van me daar en toffe bonussen.
   Je kan per maand in- en uitstappen. Check it out! 😊