….en je moet aanpassen aan de mensen om je heen, is het misschien tijd om daar iets in te veranderen

Ai, terwijl ik mijn stukje tik in ons warme huis en buiten het al de hele dag regent, lees ik dat er in het hele land diverse carnavalsoptochten niet doorgaan. Nu heb ik zelf he-le-maal niks met carnaval, maar ik kan me wel voorstellen dat zo’n optocht, waar zo naartoe is gewerkt en dan niet door kan gaan, een ongelofelijke domper is op de verder hopelijk nog steeds aanwezige feestvreugde. Misschien komt er een alternatieve datum, maar ja, dan zit men met vergunningen die misschien niet afgegeven worden en het lijkt me toch niet helemaal hetzelfde als de optocht tijdens de carnavalsdagen zelf.

Wanneer je nou in je business naar iets toe werkt, of dit nou een groot evenement is, een workshop, trainingsdag of iets anders. Ook dan kan er een kink in de kabel komen. Iets onverwachts, waardoor misschien de boel in de soep dreigt te lopen. Misschien heb je ooit zoiets meegemaakt?

En natuurlijk, hoe groter het geplande is en hoe meer kosten er aan verbonden zijn, des te meer risico misschien. Al zul je dan zeer waarschijnlijk de boel ook meer plannen en zo inrichten dat er zo min mogelijk aan het toeval wordt overgelaten. Maar er kan altijd iets gebeuren, waardoor de boel wankelt en het lijkt alsof alles voor niks is geweest.

Dit doet mij terug denken aan een tijd, jaren geleden waar ik manager was van een groot sportcentrum en na een lange, slopende verbouwing hadden we een feestelijke opening gepland. Alles zag er spik en span uit, in de hele omgeving hingen aanplakborden, er was volop reclame gemaakt, er stond een grote ballonnenboog, de hapjes waren aangerukt en niet onbelangrijk, het team was er klaar voor. De bedoeling was dat we in de openingsmaand 200 nieuwe leden zouden inschrijven. Enorm veel voor een dorpje, dat was het ook. Maar in die tijd waren all-inclusive fitnesscentra nog leading in de fitnessbranche.

We zaten er klaar voor. Laat de storm maar komen. Het was een gevalletje van toch te wishful thinking geweest, want, aan het einde van de dag…. waren er misschien zo’n 30 bezoekers geweest en hadden we 10 nieuwe inschrijvingen. Van die 30 bezoekers waren er ook een hele hoop kijkers, die wilden helemaal niks.

Nou, als we iedere dag 10 inschrijvingen zouden hebben zou het ruimschoots goed komen, dat snap je. Maar ik besefte me al snel dat wanneer we nu al alles uit de kast hadden getrokken en zo’n feestelijke en grote opening hadden gepland, we wel van heel goede huizen moesten komen om dit de rest van de maand ook iedere dag voor elkaar te krijgen.

Liep dan nu alles in de soep? Nou, het voelde wel een beetje treurig kan ik je zeggen. Zo’n feestelijke happening opgezet met maar zo weinig bezoekers. Maarja, ik kon mijn hoofd laten hangen, of overschakelen op een ander plan.

Dat werd plan B, zogezegd. En ik wist al veel van sales maar ik kan je vertellen dat ik in die tijd als manager van het sportcentrum meer een veredelde salesmanager ben geworden. We gingen dus aan de slag. Met minder groots opgezette spectaculaire zaken, maar met de poten in de klei. We hielden ons bezig met aantallen, ratio’s en wie waar in het salesteam nu goed in bleek te zijn. De een was een kei aan de telefoon, de ander met flyers in het dorp en bovenal moest iedere rondleiding en informatiegesprek in ons centrum echt zijn waar de klant naar op zoek was. En dat betekende dus de klant leren kennen.  En dat begon al bij die flyers, of aan de telefoon…

Wat wilde de klant? Wil ze 10 kilo afvallen? Waarom dan? Oh, ze ging trouwen in juni. Dan wil ze dus niet 10 kilo afvallen. Nee, ze wil op haar mooiste dag van haar leven er op haar mooist uitzien en zich het mooist voelen. Dat is een totaal ander uitgangspunt. Iets waar je aan refereert als het ook ergens tijdens het sporten wat minder lekker gaat of de motivatie wat lager is.

Nou, voordat dit een salesles wordt. Haalden we die 200 inschrijvingen die bewuste maand? Nee, bij lange na niet. Maar nu weet ik ook dat de acties eraan voorafgaand ook niet afdoende zijn geweest, en niet reëel voor het dorp waar het gevestigd was. Als je het hebt over de route van know, like, trust dan was er op deze route eerst wat anders nodig.

En daarmee gingen we bouwen aan de relatie met de potentiële klant, aan onze naamsbekendheid in het dorp en lieten zien waar we goed in zijn. De mensen die bij ons sporten waren heel tevreden. We hadden, in vergelijking met andere centra van hetzelfde concern, een zeer laag uitschrijfpercentage.

Men bleef dus, een warme club van sporters en een gemotiveerd team die er iedere dag een feest van maakten voor de leden. Ik kan niet anders zeggen, dat was onze kracht. Want ja, je hebt er natuurlijk ook niks aan om iedere dag nieuwe leden in te schrijven als ze er aan de achterkant net zo hard weer uitvliegen. Dan is het dweilen met de kraan open.

En daardoor groeiden we toch iedere maand, al ging het niet zo rap als dat ‘moest’ van de hoge bazen. Ach ja, het was een fun tijd. Ik heb er superveel geleerd en ik zou nu zo een aantal zaken anders doen. Want het systeem werkte niet mee. Iedere salesconsultant was zelf verantwoordelijk voor alles van A tot Z. Je kon daarmee ook een bonus verdienen. Ik zei al, ik was een veredelde salesmanager. Maar dan dien je dat “spelletje” superleuk te vinden. En de meeste mensen vinden op die manier sales doen toch lastig. Dat snap ik maar al te goed. Bovendien had ik zo graag de mensen meer ingezet op hun kwaliteiten, en dat je als het gehele team dan verantwoordelijk bent voor het resultaat. Maar nope, dat was niet hoe we werkten. Op een gegeven moment kon je als manager ook op het matje geroepen worden als je jouw targets voor die maand niet had gehaald. Dan moest je je verantwoorden.

Ik heb dat gelukkig nooit hoeven doen. Maar je raadt het al, dat boezemde angst in. Ik weet niet of iemand er slimmer en beter door is gaan werken. Het ene lijstje werd vervangen door het volgende nog mooiere lijstje, onze statistieken moesten we vooraan zo en zo bijhouden, en de rompslomp aan papieren en mails werd meer en meer. Toen zat ik er middenin en zag het niet zo duidelijk, al verloor ik wel steeds meer mijn werkplezier. En toch voel je dan als manager dat je toch ook de drijvende kracht achter je team hebt te blijven. Maar het is lastig, als je 3 maanden de ene kant op wordt gestuurd en de volgende 3 maanden wordt er weer een volgende weg ingeslagen, die compleet het tegenovergestelde blijkt te zijn.

Ik zei het net al. Know, like, trust…. En dan ontstaat er eventueel ‘tast’ en ‘buy’.  Maar dat vertrouwen ontstaat niet wanneer er steeds een andere koers wordt bepaald. Je overloopt in randzaken en papieren rompslomp in plaats van je bezig te houden met wat er op de werkvloer gebeurd.

Achteraf zie ik de zaken hierin zo crystal clear. En hadden we als manager meer de vrijheid moeten hebben om zaken op onze eigen wijze te mogen doen. Tja, het ondernemerschap zat er toen al in, maar mocht daar maar deels floreren.

Toen ik dan ook mijn ontslag indiende was ik dankbaar voor alles dat ik had geleerd, maar nam ik me ook voor dat ik me nooit meer wilde laten leiden vanuit angst, sancties of wat dan ook (ook al was het in iets anders verpakt met een gelikte naam). In welke baan dan ook. Ik ging er niet goed op en het was ook niet wat in de kern bij mij paste. Een van mijn kernwaarden is vertrouwen.

Kun je nagaan hoe ver ik daarvan afgedwaald was?

“Wanneer je merkt dat je concessies moet doen en je moet aanpassen aan de mensen om je heen, is het misschien tijd om daar iets in te veranderen”.

Het was een systeem waarin ik niet tot mijn recht kwam, mijn creativiteit niet kwijt kon en harder en harder ging werken..  Ik schrok als mijn mobiele telefoon af ging en begon dingen te doen en te zeggen die niet bij mij pasten. Tegen het punt dat ik mijn baan opzegde zat ik tegen een burn-out aan.

Het kwam allemaal goed hoor, ook nog redelijk snel.  Met dank aan een reis van drie maanden door Nieuw-Zeeland kwam ik weer (oh zeg ik dit echt?) in mijn kracht te staan. 😉

Nu ik al jaren een eigen bedrijf heb zie ik andere ondernemers toch ook hier problemen mee hebben, soms door iets wat ze zichzelf opleggen of waarvan men denkt dat een ander het hun oplegt. En dat lijkt gek want het is toch je eigen onderneming? Maar ook daar kan angst zijn. Dat het niet lukt. Dat je ziet dat een ander iets doet wat schijnbaar heel goed werkt en je het daarom ook maar probeert. Of dat je businesscoach je iets zegt en je er blindelings naar luistert.

Mocht je hier maar iets in herkennen. Dan ben je op weg om ook van jezelf verwijderd te raken. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Herken het. Want je business laten leiden of dingen doen of niet doen door angst is niet wat je wilt.

Angst is een slechte raadgever, luidt het gezegde. Nou, dit hoeft niet pertinent zo te zijn. Ik zou zeggen, onderzoek het. Wat is het bij jou? Vind je iets spannend, of is het echte angst? Die twee zaken zijn niet hetzelfde en je hebt dit verschil voor jezelf te weten.

Je bedrijf te mogen bouwen vanuit vertrouwen is een veel fijner pad. En door iedere dag maar een beetje verder te gaan op je pad, wordt je vertrouwen iedere dag een stukje groter.

Ennuh, dit zijn 2 manieren waarmee ik jou deze week al kan helpen bij het opbouwen van een succesvol bedrijf dat past bij jou. Kijk maar of er iets voor je bij zit:

1. Luister hier mijn Hoogvliegers Podcast. En vind je het tof? Abonneer je dan gelijk en laat hier even weten wat je ervan vond, thanks! 😊
2. Wil je meer vervulling en winst in je business ervaren door het creëren van een definitieve waarde omslag in je positionering en mindset en nu echt doorgroeien? Boek dan hier je call met me voor mijn jaarprogramma.