Ondernemen vind ik het leukste wat er is. Wanneer je het ondernemerschap echt ten volle kunt omarmen zijn de mogelijkheden eindeloos en is het één grote speeltuin. Maar waar het niet altijd alleen maar leuk is.
Soms spring ik vet hoog op de trampoline. En soms maak ik een flinke smak. Of ik mag niet mee doen met de anderen. Durf ik niet van de hoge glijbaan. Verdwijn ik liever helemaal in de ballenbak. Of, ga ik juist op die schommel zitten en swing ik naar de maan toe. Ik ken het allemaal en zie het ook bij mijn klanten.
Waar het bij mij persoonlijk vooral op vast zat, was dat ik het ondernemerschap nog niet zozeer als die speeltuin zag. De grote speeltuin in haar geheel. Ik keek voor me en zag alleen de glijbaan.
Hoe anderen de trap opklommen en met hun matje naar beneden gleden. Hun matje opnieuw oppakten, weer de trap opklommen en weer naar beneden gleden. Met heel veel plezier. Dus deed ik dat ook maar. Dat was blijkbaar hoe het moest.
Wat ging het stroef
En ja, ik had ook plezier. Van dat glijden. Klimmen. De trap oprennen. Het leek niet te vervelen. Totdat iemand mijn matje afpakte en ik niet meer wist hoe ik moest glijden. Ik ging wel. Maar wat ging het stroef.
Bij mij gebeurde dit op het moment dat ik in een jaar tijd veel overlijdens in mijn familie en vriendengroep meemaakte, waaronder mijn schoonvader en moeder. Ik kwam letterlijk even stil te staan. Moest verwerken.
En zo stond ik daar bovenaan die glijbaan met mijn verdriet, zonder matje. Ik wist niet meer hoe ik naar beneden moest komen. De angst maakte zich meester van me. Wat als ik nooit meer kan glijden? Niet meer de energie ga voelen om op te pakken wat ik op te pakken heb? Ik moest toch door?
Dat duurde een tijdje. Totdat ik mijn tranen droogde en weer op keek. En ik besefte dat ik de glijbaan niet meer zo leuk vond. Tot die tijd had ik een goedlopende praktijk gericht op traumaverwerking, angst en hechting. Ik keek op en zag toen pas die grote speeltuin in haar geheel.
Ik maak nu mijn eigen spelregels
En ondanks het verdriet kwam er ook iets anders naar boven. Een heel sterk verlangen en weten dat het ook anders kan. Dat ik anders mocht gaan ondernemen. Grootser. Doen wat ik het allerleukste vind om te doen.
Weten dat het ondernemerschap niet aan regels gebonden is. Dat ik zelf mijn regels mocht gaan maken. Wat goed werkt voor mij.
Ik had mijn matje niet meer nodig. En hoewel ik het heel spannend vond. En ik nog niet exact wist hoe ik dan mijn onderneming opnieuw zou gaan inrichten, liep ik de trap af naar beneden. Om me beneden te verwonderen over de eindeloze mogelijkheden van de speeltuin.
Inmiddels begeleid ik al enkele jaren ondernemers op hun weg naar succes. Succes is voor mij belangrijk. Het betekent dat ik kan doen wat me gelukkig maakt.
Ik weet nu heel goed hoe je een succesvol bedrijf opzet en wat hiervoor nodig is. Dat je mag shinen vanuit jouw expertise.
Mijn ondernemerslessen geef ik graag door. Dit doe ik met online en offline businessprogramma’s. Ik vertaal de missie van vrouwelijke ondernemers naar een kloppende positionering en vliegroute naar een succesvol bedrijf.
Mag jij succesvol zijn?
Waar het vooral om gaat is. Mag jij succesvol zijn van jouzelf? En ben jij bereid om daarvoor te doen wat nodig is? Dan werk ik graag met jou. Het mag spannend zijn, je mag het niet weten, je mag keihard gaan, je mag ook wat rustiger gaan. Maar hoe dan ook, ik zet je in beweging.
Ik vind het superfun om mijn creatieve brein voor je in te mogen zetten. De uitdagingen die er zijn? Ach, dan krijg je ook maar steeds beter in beeld welke kant het op moet. Ze zijn er niet voor niks.
Ik hou er ontzettend van om die ondernemersreizen met al haar hobbels en fun momenten te mogen begeleiden. Om jou daar te brengen waar je precies moet zijn. Daarom doe ik wat ik doe.
Ik ben benieuwd waarom jij doet wat je doet.
