Maar de lente wist het niet…

Ik denk dat deze week een van de gekste weken ooit is geweest. Met zijn viertjes thuis.
We zijn niet ziek, we zijn ook niet vrij. De scholen van de kinderen zijn dicht. Maar ze moeten thuis hun schoolwerk doen. En mijn man en ik moeten werken. Zoveel mogelijk thuis. Dat dit behoorlijk wat van ons vraagt begrijp je misschien. We zijn geen leerkrachten (al noemt mijn zoon me altijd een soort “juf voor ondernemers”), zijn het niet gewend om 24-7 op elkaars lip te zitten en vanuit huis alles door te laten draaien.

Ik kan er kort over zijn. Dat lukte dus ook niet.

We hadden eerst onze weg te vinden in het schoolwerk en begeleiding van de kinderen, mijn man moest in de avonduren nog weer aan het werk want alle uren moeten declarabel zijn en ik fietste er met de werkzaamheden voor mijn bedrijf tussendoor. Waar ik normaal zo prat ga op mijn focus en tijdsindeling, moest ik dit deze week echt even zoeken.

Mijn online coachcalls konden gelukkig gewoon doorgaan. Ik had vorige week al een trainingsdag afgezegd voor afgelopen vrijdag en met de deelnemers daaraan heb ik in de ochtend een fijne online meeting gehad. Zo kon er dus ook heel veel gewoon doorgaan. Maar ik was niet helemaal fit. Ik had keelpijn, ik moest veel niezen, had hoofdpijn en ik was moe, zo moe. Rond 16:00 uur iedere dag kakte ik in en belandde ik vaak even zo’n anderhalf uur in bed of op de bank. En lag ik ’s avonds er om 22:00 uur in. Ennuh, ik ben een avondmens, normaal gesproken is voor mij de avond dan net begonnen 😉. Dus dat wil wat zeggen.

En of dit nou corona is? Ik denk het zelf van niet, maar het gaat wel even door je heen. Inmiddels voel ik me een stuk beter. Ik had dan ook eerder op de planning een boel zaken staan, maar heb deze week enkel het hoognodige gedaan.Ik ga je dan ook niet zeggen wat je nu zou moeten doen. Ik lees berichten over dat het nu de tijd is om je leiderschap te laten zien als ondernemer, dat de echte ondernemers mega creatief zijn en die het wel redden, dat iedereen juist nu inspiratie nodig heeft, etcetera etcetera.

Natuurlijk. Er kan heel veel nog wel. Ik ben de eerste om dat te zeggen. Mijn bedrijf is gelukkig zo ingericht dat veel gewoon doorloopt. En wanneer jij dit nu niet hebt is dit misschien het moment om hier verandering in te brengen. Wil je misschien meer online en bouw je de vorm waarin je contact hebt met je klanten nu wel sneller om als anders. Blijkt iets wat je ‘ooit’ wilde doen, opeens ‘nu’ te zijn.

Maar, wat ik ten diepste vind, is dat er altijd, altijd in de stevigste moeilijkheden ook weer mogelijkheden te vinden zijn. Die je misschien nu wilt doen. Maar je mag het ook tijd geven. Je hoeft nu niet opeens je hele business overhoop te halen door wat er nu gebeurt. Misschien wil je juist eerst meer afstand creëren. Of thinking time. All is fine. Daarbij vind ik dat je jouw lange termijn visie en plannen voor ogen hebt te houden. Blijf daaraan werken. De route waarop klanten bij je aan mogen haken blijft onverminderd van kracht.

Ondernemen blijft daarentegen een werkwoord. Om je bedrijf zo solide mogelijk te maken en houden vraagt wat van je. Daar zul je acties aan moeten verbinden. Maar hoe jij dit doet. Hoe je omgaat met deze crisis. Er is geen goed of fout. Als je het al over leiderschap wilt hebben vind ik dat je deze voor jezelf hebt te nemen. Maak voedende keuzes voor jezelf, voor de mensen dicht om jou heen, voor jouw bedrijf. Dat is wat telt.

Onze wereld dichtbij is nu heel snel veranderd. Maar ik voel me nog hetzelfde. Misschien kom ik nog dichter uit bij wie ik werkelijk ben. Wat ik ten diepste voel. En wil daar uiting aan geven.

Misschien voel jij dat ook.

Ik had mijn online challenge ‘Je bedrijf nu echt van de grond‘ al gepland. Eerst dacht ik erover deze uit te stellen. Maar ik voel zo sterk dat ik dit juist niet moet doen. Juist nu wil ik er zijn met deze zo ongelooflijk waardevolle online 5-daagse, die al zoveel ondernemers in de afgelopen jaren hebben gevolgd. Waarvan ik vorig jaar zei ‘dit is de laatste keer’. Maar waarvan ik zo sterk merk dat ik deze juist nu heb te doen. Ik kan en wil jou helpen. Doe mee om je 5 dagen te bezinnen op jouw business, op jou zelf als ondernemer, voor wie jij er wilt zijn en hoe jij jouw klanten het liefste wil bereiken.

Meld je hier aan. We starten maandag 30 maart.

Het onderstaande gedicht kwam ik tegen en is geschreven door Susan Blanco (met als inspiratiebron de Italiaanse Irene Vella). Ik vond het zo hoopgevend, prachtig en troostend, dat ik deze graag hier met je deel. In het Italiaans klinkt het nog mooier, maar ik begrijp dat dat voor velen wat lastig te lezen valt: Ma la primavera non sapeva nulla (Maar de lente wist het niet).

Maar de lente wist het niet…

Het was begin 2020…
De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug,
Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen
De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor
wilde waarschuwen…En toen werd het Maart…

Het was Maart 2020…
De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de
kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen
gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch…
Iedereen wist wat er aan de hand was

Maar de lente wist het niet
En de bloemen bleven bloeien
En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan
En de zwaluwen kwamen terug
En de lucht werd roze en blauw
Het werd later donker en ’s ochtends kwam het licht vroeg door de ramen

Het was Maart 2020…
De jongeren studeerden online, vanuit huis
Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis
Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen
Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten
Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, scholen, restaurants en bars
Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken
Mensen moesten vanuit huis gaan werken
Ondernemers kwamen in de problemen
De meeste kinderen konden niet meer naar school
Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken
werden uitgesteld…Iedereen wist het

Maar de lente wist het niet en het ontsproot
Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af
Ze schonk ons haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren
Het was Maart 2020

Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief
Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk
In de supermarkt waren allerlei schappen leeg
Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en niemand
wist wanneer dat weer kon
Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was
Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…
Er was isolatie, ziekte en paniek….Toen werd de angst pas echt!!

En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit…
En de weken duurden ineens veel langer…
En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen…
De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held…
De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…
Iedereen wist wat er gebeurde

Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien
De Magnolia stond in de knop
De vogeltjes begonnen aan hun nestjes

En toen…
Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt
Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen
Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, mensen lieten hun fantasie de vrije loop en
verveling ontsproot in creativiteit
Sommigen leerden een nieuwe taal
Sommigen ontdekten kunst
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug
Anderen stopten met onwetend onderhandelen

Iedereen had van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin
Eentje sloot het kantoor en opende een herberg met slechts vier mensen
Anderen verlieten hun vastgeroeste relatie om de liefde van hun leven te vinden
Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken
Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer
gewaardeerd dan ooit

Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn
Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen
Mensen herstelden van hun stressvolle leven
Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar
Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan
Gepensioneerde zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg
Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen
Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die
keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden

Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding,
van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping,
dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met alle mensen…
En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit
Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen,
het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…
Dat wisten we allemaal

En de lente wist het niet,
En de bloemen bleven bloeien, en de bomen liepen uit
En het werd steeds warmer
En er waren veel meer vogels

En toen kwam de dag van bevrijding…
De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was
En dat het virus had verloren!
Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
En toen ging iedereen de straat op…
Met tranen in de ogen…
Zonder maskers en handschoenen…
De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was
En de wereld was mooier en liefdevoller geworden
En de mensen waren humaner geworden
En ze hadden weer waarden en normen
De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen
Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat
de mensen háár veel eerder hadden aangedaan

En toen kwam de zomer….
Omdat de lente het niet wist
En hij was er nog steeds
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood

Omdat de lente het niet wist,
leerde iedereen
de kracht van het leven…

Susan Blanco