Het leven zou zoveel eenvoudiger zijn wanneer wij onszelf helemaal accepteren. Ons lijf. Ons werk. En niet te vergeten elkaar. Waar niemand elkaar veroordeelt en iedereen prima naast elkaar leeft.
Waar we geen verlangen voelen. Dat creëert toch vaak maar onrust.
Maar ja, zonder verlangen ook geen groei. En het zou toch zeker ook best een beetje saai worden. In die ideale wereld. Voor mij in ieder geval wel. Want het verlangen is er WEL. Voel ik WEL. En dat staat voor mij niet gelijk aan ‘het is nu nog niet goed genoeg’.
Want vanuit verlangen komen de mooiste dingen, de prachtigste creaties naar voren. En maken we hiermee de wereld een stukje mooier.
Het mag voor mij wel vanuit jouw eigenheid. En daarvoor heb je jezelf wel op waarde te schatten. Het voor een groot deel te accepteren zoals je bent en ook zoals je niet bent. Niet omdat je nooit ‘daar’ zult komen. Maar omdat je vanuit die eerlijkheid kunt zien wat er allemaal al wel is. En ook waar de groei zit. Waar je, bijvoorbeeld door coaching, je jouzelf nog verder mag ontwikkelen.
Want jij en ik weten natuurlijk al lang. Die ideale wereld is er toch niet.
Be your own kind of beautiful. En ga van hieruit doen wat je te doen hebt.
